Ik droom van het organiseren van eigen evenementen onder Der Lokomotiv Adventures. Toegegeven: niet van de administratieve rompslomp, van verzekeringen uitpluizen en partners zoeken, maar wel van parcours uitstippelen voor mijn eigen gravel events. Ik speel met het idee om in najaar 2018 zo’n event in Limburg te organiseren. Dat ik in Hasselt moet passeren om onderdelen te halen voor een oude Bianchi die ik wil restaureren, komt goed uit. Vandaag verken ik Limburg dus, meerbepaald het Nationaal Park Hoge Kempen.
Parkeren doe ik aan het circuit van Zolder. Vandaaruit zoek ik mijn weg naar de kuil in Zonhoven, een dikke tien kilometer verderop. Binnen twee weken wordt hier de Superprestige gereden. Ik noteer: de mytische kuil moet zeker ooit ingebouwd worden in een van mijn parcours. Heerlijk de helling afduiken: steil, maar mocht je vallen, breekt het zand je val…
Ik stuiter verder in Nationaal Park Hoge Kempen, Vlaanderens grootste natuurgebied. Het is er licht heuvelachtig en de heidevegetatie is er prachtig. Ik verken de omgeving en zie dat het hier goed is voor gravelritten: nauwelijks asfalt, niet te technisch (een MTB heb je dus niet per se nodig), mooie single tracks en af en toe een uitdagende strook zand of een mooie helling. Hier kun je ontspannend met vrienden rijden. In mijn hoofd ontspint zich een route van 170 tot 200 km.
En ook mijn Exploro voelt zich thuis in deze natuurlijke speeltuin. Het frame houdt de fiets goed op koers, de Maxxissbanden geven genoeg grip als het nodig is en draaien vlot en vergevingsgezind door het zand. (Na de Dirty Boar zette ik het zadel 3 mm lager, een verademing!). De Exploro en ik weten het zeker: wij keren terug naar Limburg!
