Meme, de liefste vrouw die ik ooit kende, begon in de nacht van Tweede Paasdag aan haar laatste reis – zo omschreef ze het zelf. Een maand later zou ze 93 jaar geworden zijn. Ik kan alleen maar dromen van zo een mooi en liefdevol leven: ik bouw er rustig aan, steen voor steen, met Marie en haar schatjes van patatjes, Suzanne en Gabrielle. Door het overlijden van Meme werd de fietsvakantie met de tandem uiteindelijk een lang weekend, maar de tocht werd er niet minder mooi door.
De dag voor Meme’s herdenkingsviering reden we naar Provinciaal Domein Puyenbroeck. Dat deden we over mooie (land)wegen. Ja, ook met een tandem plus fietskar kan je ons moeilijk van de gravelbanen afhouden. In Puyenbroeck fietsten en wandelden we langs het Levend Erfgoed Park, picknickten we bij de schaapjes en bezochten we de superspeeltuin. Op de terugweg stopten we om samen met de meisjes de perfecte tent uit te zoeken voor onze nieuwe tocht: het plan was om naar zee te fietsen. De studie van de verschillende opties verliep grondig, maar misschien ook wat slaperig: in de fietskar is het moeilijk om wakker te blijven als je de hele dag dieren hebt gekeken en de speeltuigen bent op- en afgeklauterd. We kozen uiteindelijk voor een mooie, ruimte tent. We namen ook wat kampeerspullen mee en als extraatje een strandbal.
De dag na Puyenbroeck, de dag met het mooiste weer van de hele paasvakantie, namen we afscheid van Meme. ’s Avonds, nadat de meisjes in bed zaten, begonnen we met de voorbereiding van de zee-onderneming. Marie bakte quiche, ik maakte rijstpap. Ik puzzelde alle spullen in de fietskar en de fietszakken, laadde de batterijen op en zette de route op de gps. Die route ging deze keer volledig langs het knooppuntennet. De heenreis bracht ons langs de Lieve, het Schipdonkkanaal en enkele prachtige kreken naar het idyllische Sluis. Daar genoten we met volle teugen van onze picknick. De ezeltjes op de naburige weide zagen dat het goed was.
Vanuit Sluits zetten we onze weg voort naar camping de wachtsluis net naast het Zwin. De lieve eigenares wees ons een plaatsje toe, vlak bij de speeltuin naast het schaap en haar twee kleine lammetjes. Toen we onze tent wilden opzetten, besloten de weergoden het tien minuten te laten regen. Bovendien ontdekten we er onderweg een van onze slaapzakken een eigen route had uitgestippeld. Tijd om een nieuwe te zoeken dus! Daarom bleef er maar net genoeg tijd over voor een korte rit over de dijk in Knokke, met een glimp van het water achter en tussen die lelijke strandbars. Daarna gingen we slapen, want de dag erna wachtte het Zwin.
Het Zwin, waar ik de herinneringen aan Meme en Pepe koester, is de laatste jaren veel veranderd. Het werd omgevormd tot een natuureducatiecentrum met veel aandacht voor o.a. de prachtige ooievaars die er graag broeden. Die dag was er een interessante en leuke trekvogel-ringactie zoals je in dit Karrewietfilmpje kan zien. Op de terugweg genoten we van een lekker hoeveijsje, de leuke kinderdouche op de camping, de schapen knuffelen en voederen – en van onszelf voederen.
Op de dag van vertrek ging Marie met de kindjes op het gezellige strand, vlak naast de Zwinmonding spelen. Ik pakte ondertussen alles in voor de terugreis. In de zon namen we veel te snel afscheid van de leuke camping. Het afscheid was niet definitief in elk geval, maar meer een ‘Tot ziens’, want we plannen er nog terug te gaan – we missen hem nu al! In Sluis stopten we voor een overheerlijke wafel en een prachtige speeltuin. Iets later dan gepland voelde onze tandem weer de grintweg rond Sluis onder zich wegschuiven. Ondertussen bleven we de weg afspeuren: wie weet lag onze blauwe slaapzak daar rustig op ons te wachten?
Net op de grens met België werd onze aandacht afgeleid door een pijl met daarop ‘ASPERGES TE KOOP’. Hmmmm! De lekkerste seizoensgroente. Na die asperge-omweg kwamen we opnieuw bij het Schipdonkkanaal. We namen er een korte pauze bij een omgehakte boom: een perfecte plek voor een kort spelletje verstoppertje. Daarna was het tijd om de heerlijke vakantie af te sluiten met een hoeveijsje, op de Akkerhoeve dit keer. En daarna: naar Gent, naar Bad, naar Bed, want de dag erna wachtte mijn petekindje Kalki voor een ontspannende dag in het zwembad.
