Van een tattoo droom ik al sinds mijn veertien, maar mijn lijf verdient beter dan de eerste de beste mooie of grappige stempel voor de eeuwigheid. Ik wilde een fietsegerelateerde tattoo, dat wel, maar veel concreter dan dat werd het vage plan in mijn hoofd nooit. Tot mijn oog, 24 jaar later, op het werk van Kerby Rosanes viel. Voor de Move You-campagne van Aquarius Sports Japan maakte hij onder meer deze prent. Een dame op de fiets neemt er een wirwar van bestaande en fantasiewezens mee in het wiel.
Dat was het! Als der Lokomotiv, the professional, sleep ik een hele trein achter mijn lokomotief voort; als der Lokomotiv, de coureur, hou ik van het hele pak in mijn wiel horen puffen. Ja, ik doe mezelf pijn op kop. Ja, ik loop het risico niet meer te kunnen aanpikken als ik de kop dan toch afsta. En toch ben ik zot van kopman spelen. Dat plezier van kopwerk, dat gaf Kerby Rosanes’ lijntekening in blauwe pen op een originele, dynamische manier weer.
De kogel was door de kerk. Kerby Rosanes geeft op zijn site de toestemming om zijn werk te gebruiken voor tattoos. Dat was dat. Nu nog iemand vinden die de tekening naar mijn hand kon zetten en die me een paar uur op de zenuwen wilde werken. Een paar maanden en vele Instagramposts van tattooshops bekijken later, wist ik: het wordt Noir Gent. Zij zouden voor mij de tattoo mogen uitwerken en zetten.
Bij Noir was me vooral Sanne Volja’s werk opgevallen, dus wilde ik haar vragen. Maar de enthousiaste dame aan de balie stelde Dries Deman voor . Mijn buikgevoel zei me haar mening te volgen, vandaar werd het Dries. Hij werkte het basisconcept verder uit tot een leuke, speelse tekening met veel elementen uit mijn eigen leven. (De dame op kop nam hij wel over van het origineel: ik ben dan wel een vent, maar ik hou meer van een meisje dan van een jongen op mijn pols.)
Het schattige marmotje aan het voorwiel van de kopvrouw staat symbool voor mijn Alpenavonturen: de Marmotte en de Gran Fondo Sestriere bijvoorbeeld. Maar vooral de 700 kilometer lange Torino Nice Rally waar ik de prachtbeesten langs de verlaten gravelbaantjes zag zitten. Ik zag zelfs hoe een van hen gegrepen werd door een sneeuwarend. Wreed, maar prachtig.
De locomotief met aanhang, rechts onder, spreekt voor zich: treinbestuurder in het dagelijkse leven, Der Lokomotiv-kopman in de vrije tijd. De koptelefoon en grammofoon, links daarvan, stammen uit een vorig leven als dj, voor al uw dansfeestjes, al dan niet op café. (Ik moest Sarah en Jos van Spaak & Spier teleurstellen toen ze me vroegen of ik écht zo’n grammofoon in huis had: ik moet het voorlopig stellen met een ‘eenvoudige’ Technics. “Dat het niets was”, zeiden ze. “Het is zoals single mannen die vrouwen laten tatoeëren als ‘voorschot’ op een lief.”)
De vos in het midden bovenaan doet me voor altijd herinneren aan de fietstocht langs de Nete, toen ik van het werk naar huis fietste. Een vos zat tientallen meters een konijn na. De prooi bleek het roofdier uiteindelijk te slim af. De leeuw, links van de grammofoon, symboliseert twee elementen uit mijn leven voor de prijs van één. Ik heb de Leeuw als sterrenbeeld en die is, als we astrologen moeten geloven, het meest in zijn element als hij leiding kan geven. Op kop fietsen valt daar wel onder. En daarnaast vind ik leeuwen wondermooie, indrukwekkende dieren die ik in Nairobi National Park in volle glorie mocht bewonderen.
Ook het nijlpaard, links boven, roept beelden op verschillende van mijn reizen waar ik nijlpaarden in het water zag liggen dobberen. (Hoewel ze zelden aan land gaan, kunnen ze toch snel lopen. Meer dan 45 kilometer per uur. Of ze even hard kunnen fietsen, valt te betwijfelen ?). De kale berg rechts boven staat voor de Mont Ventoux. Oh neen, ik vind hem niet de mooiste. Maar het is de eerste grote berg die ik temde en de berg die ik het meest beklom. Het is er telkens weer thuiskomen, op de berg, en de omgeving is meer dan de moeite waard om te ontdekken.
Rechts onder koos ik voor een tandem. Per twee de fiets op is een leuke, andere manier van fietsen waar ik al af en toe van mocht proeven. Heel impulsief kocht ik het model dat op de tattoo staat
afgebeeld, een poosje terug. Die tandem en ik: wij gaan nog avonturen beleven! Voor de rest liet ik her en der fietsmateriaal in de tattoo verwerken: een Engelse sleutel, een fietspomp en een paar verdwaalde tandwielen. Een geheime boodschap in een fles maakt de tattoo af… (Ik ben zelf nieuwsgierig wat erop zou staan).
Voorlopig toch. Want nu de tattoo op mijn arm staat, zie ik er wel wat in om er een volledige sleeve van te maken. Ik mis nog een giraf bijvoorbeeld, het beest dat ik het meest bewonderde in Afrika. En verder een arend die rond de Ventoux cirkelt, een stokstaartje, een schildpad en neushoorn. En o ja: een Indisch tempeltje. Maar laat ik geduldig zijn en de tattoo zoals die er nu uitziet, laten genezen, inschaduwen en in de tussentijd eerst nieuwe plekken, dieren en mensen leren kennen…